در این کم شنوایی مسیر رسیدن صدا را از گوش خارجی به گوش داخلی دچار اختلال می شود. از دلایل افت شنوایی انتقالی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
ناهنجاری در ساختار گوش خارجی، کانال گوش یا گوش میانی
تجمع جرم (واکس گوش) و یا اجسام خارجی درون کانال گوش
تجمع مایع در گوش میانی ناشی از سرما خوردگی
عفونت گوش میانی (Otitis media)
عفونت کانال گوش
آسیب پرده گوش بدلیل ضربه یا عفونت
آسیب استخوانچه های گوش میانی (Otosclerosis)
آلرژیهای کوچک گوش میانی شده که باعث ایجاد اختلال در حرکت و ارتعاش آن می شود.
رماتیسم مفاصل که به ندرت باعث بی حرکتی استخوانچه های گوش میانی می شود.
در این کم شنوایی مسیر انتقال ایمپالس های صوتی از سلول های مویی به عصب شنوایی دچار اختلال شده است و یا سلول های مویی گوش داخلی آسیب دیده اند. از مهمترین دلایل افت شنوایی حسی-عصبی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
بیماری منیر (Meniere’s Disease)
کهولت سن (Presbycusis)
عفونت های ویروسی گوش داخلی و عصب شنوایی ناشی از ویروس سرخک و اوریون
آسیب عصبی ناشی از سفلیس
کاهش شنوایی با علت ناشناخته (Idiopathic Hearing Loss)
تومور های عصبی (Acoustic Neuroma)
مسمومیت های دارویی نظیر آسپرین و آمینوگلیکوسید و کوئینین و داروهایی که در شیمی درمانی مورد استفاده قرار می گیرند.
بیماری MS
آسیپ های ناحیه سر(Head Trauma)
تومورهای مغزی
سکته
قرار گرفتن طولانی مدت در معرض صداهای بسیار بلند (Noise Induced Hearing Loss – NIHL).
و بیماری هایی نظیر دیابت، فشار خون بالا و مشکلات تیروئید.
هنگامی که کم شنوایی منشا دوگانه حسی عصبی و انتقالی داشته باشد. در این نوع کاهش شنوایی، بخش های مختلف گوش (خارجی، میانی و داخلی) و اعصاب شنوایی ممکن است آسیب دیده باشند.