درباره شنوایی | انواع کاهش شنوایی

کم شنوایی که به آن عبارتهایی نظیر کاهش شنوایی، افت شنوایی، سنگین شدن گوش، کری، ناشنوایی و … نیز گفته می شود، می تواند هر فردی را در هر سنی درگیر کند و طبق آمار بهداشت جهانی (WHO)، در حدود پنج درصد از حمعیت جهان – ۳۶۰ میلیون نفر (۳۲۸ میلیون بزرگسال و ۳۲ میلیون کودک) – از کم شنوایی ناتوان کننده (کم شنوایی ناتوان کننده به افت شنوایی بیشتر از ۴۰ دسی بل (در مورد کودکان، کاهش شنوایی بیشتر از ۳۰ دسی بل) در گوش سالم تر افراد بزرگسال اطلاق می شود) رنج می برند و در حدود یک سوم از افراد بالای ۶۵ سال دچار کاهش شنوایی بالای ۴۰ دسی بل هستند.

طبق آمار، از هر ۱۰۰۰ کودک، ۲ تا ۳ کودک، دچار کم شنوایی و یا ناشنوایی هستند و از هر ۱۰۰۰ کودک مدرسه ای، ۳۰ کودک کم شنوا و یا ناشنوا هستند.

افت شنوایی می تواند خفیف (Slight)، ملایم (Mild)، متوسط (Moderate)، شدید (Severe) و یا عمیق (Profound) باشد. کاهش شنوایی می تواند یك گوشی و یا دو گوشی باشد و شخص را در شنیدن صداهای محاوره ای دچار مشکل کند. افرادی که میزان افت شنوایی آنها در حد خفیف تا شدید می باشد، غالبا می توانند از طریق گفتار با دیگران ارتباط برقرار کنند و استفاده از سمعک و سایر دستگاههای کمک شنوایی می تواند در بهبود تجربه شنوایی این افراد کمک شایانی بکند. افرادی که افت شنوایی آنها بسیار شدید است، ممکن است با کاشت حلزون نتایج مورد قبولی را دریافت کنند. افراد ناشنوا، که افت شنوایی آنها بسیار عمیق (Profound) است با زبان اشاره با دیگران ارتباط برقرار می کنند.

کم شنوایی و ناشنوایی مادرزادی (Congenital) و اکتسابی (Acquired)

کم شنوایی و ناشنوایی، ممکن است بطور مادرزادی در هنگام تولد (Congenital) و یا بطور اکتسابی (Acquired) بعدها در طول زندگی فرد، ظاهر شود. تفاوت مادرزادی و اکتسابی بودن کم شنوایی، در زمان ظاهر شدن آن است و مشخص نمی کند که آیا دلیل این کم شنوایی و یا ناشنوایی ژنتیکی است (از پدر و یا مادر به ارث برده شده است) یا نه.

ناشنوایی و کم شنوایی اکتسابی، ممکن است عامل ژنتیکی داشته باشد که بعداً ظاهر می شود و یا اینکه ممکن است در نتیجه رسیدن آسیب به گوش (گوش داخلی، میانی، داخلی) و یا اعصاب شنوایی فرد به وجود بیاید. همچنین، ناشنوایی و یا کم شنوایی مادرزادی، ممکن است عامل ژنتیکی نداشته باشد و در نتیجه ابتلا مادر به ویروس خاصی در دوران بارداری، نظیر ویروس سرخجه، به وجود آمده باشد. با این وجود، آمار نشان می دهد که در حدود بیش از نیمی از کم شنوایی ها و یا ناشنوایی های مادرزادی، عامل ژنتیکی دارند.

انواع کم شنوایی

می توان کم شنوایی (ناشنوایی) را بر اساس ناحیه ای از گوش که دچار آسیب شده است، در سه دسته مختلف طبقه بندی کرد:

کم شنوایی انتقالی Conductive

کم شنوایی حسی عصبی Sensorineural

کم شنوایی ترکیبی Mixed

در این کم شنوایی مسیر رسیدن صدا را از گوش خارجی به گوش داخلی دچار اختلال می شود. از دلایل افت شنوایی انتقالی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

ناهنجاری در ساختار گوش خارجی، کانال گوش یا گوش میانی

تجمع جرم (واکس گوش) و یا اجسام خارجی درون کانال گوش

تجمع مایع در گوش میانی ناشی از سرما خوردگی

عفونت گوش میانی (Otitis media)

عفونت کانال گوش

آسیب پرده گوش بدلیل ضربه یا عفونت

آسیب استخوانچه های گوش میانی (Otosclerosis)

آلرژیهای کوچک گوش میانی شده که باعث ایجاد اختلال در حرکت و ارتعاش آن می شود.

رماتیسم مفاصل که به ندرت باعث بی حرکتی استخوانچه های گوش میانی می شود.

در این کم شنوایی مسیر انتقال ایمپالس های صوتی از سلول های مویی به عصب شنوایی دچار اختلال شده است و یا سلول های مویی گوش داخلی آسیب دیده اند. از مهمترین دلایل افت شنوایی حسی-عصبی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

بیماری منیر (Meniere’s Disease)

کهولت سن (Presbycusis)

عفونت های ویروسی گوش داخلی و عصب شنوایی ناشی از ویروس سرخک و اوریون

آسیب عصبی ناشی از سفلیس

کاهش شنوایی با علت ناشناخته (Idiopathic Hearing Loss)

تومور های عصبی (Acoustic Neuroma)

مسمومیت های دارویی نظیر آسپرین و آمینوگلیکوسید و کوئینین و داروهایی که در شیمی درمانی مورد استفاده قرار می گیرند.

بیماری MS

آسیپ های ناحیه سر(Head Trauma)

تومورهای مغزی

سکته

قرار گرفتن طولانی مدت در معرض صداهای بسیار بلند (Noise Induced Hearing Loss – NIHL).

و بیماری هایی نظیر دیابت، فشار خون بالا و مشکلات تیروئید.

هنگامی که کم شنوایی منشا دوگانه حسی عصبی و انتقالی داشته باشد. در این نوع کاهش شنوایی، بخش های مختلف گوش (خارجی، میانی و داخلی) و اعصاب شنوایی ممکن است آسیب دیده باشند.